Przejdź do zawartości

Michel Sogny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michel Sogny
Ilustracja
Michel Sogny (2012)
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1947
Pau

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista
kompozytor

Strona internetowa

Michel Sogny (ur. 21 listopada 1947 w Pau, Francja)) — francuskim pianistą, kompozytorem i pisarzem pochodzenia węgierskiego. Stworzył nową metodę nauki gry na fortepianie[1][2]. Ta metoda umożliwia każdemu uczniowi opanowanie instrumentu, gdy ogólnie przyjmuje się, że nauka gry na fortepianie jest niemożliwa po dzieciństwie[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Michel Sogny studiował w École Normale de Musique de Paris, gdzie studiował grę na fortepianie pod kierunkiem Julie Gentile i Yvon Desport. Posiada tytuł licencjata w dziedzinie literatury, tytuł magistra psychologii oraz doktorat z filozofii[4], który uzyskał na Sorbonie pod kierunkiem Vladimira Zhankelevicha. Michel Sogny jest założycielem fundacji SOS Talents Foundation.

Wraz z prawnukiem Valéry Giscard d’Estaing i Ferecna Liszta - Oliverem de Pruxem, był jednym z członków założycieli francuskiego Stowarzyszenia Ferenca Liszta[5].

Metoda fortepianowa Michela Sogny

[edytuj | edytuj kod]

Metodologia Sogny jest studiowana w Paryżu i Genewie w szkołach, które założył. Od 1974 roku ponad 20 000 studentów zaczyna opanować grę na fortepianie zgodnie z metodologią Sogny[6][7].

Metoda składa się z dwóch głównych elementów: pracy dydaktycznej Prolégomènes, która przedstawia małe ćwiczenia[8]. Prolégomènes [9] Rozwija percepcję muzycznej symfonii i dźwięku[9]. Drugi składa się z cyklu studiów, który koncentruje się na rozwijaniu umiejętności, jakie są ruchy rąk i postawa[10].

Jednym z jego studentów, który rozpoczął praktykę na fortepianie w wieku dorosłym był francuski profesor Michel Paris[11]. Po ukończeniu czteroletniego kursu metodologii Sogny, w wieku 30 lat pod patronatem Ministerstwa Kultury zorganizował koncert solowy w Théâtre des Champs-Élysée[12].

Jednym z uczniów Michaela Sonye. była Claudine Zhevago, która w 1983 i 1984 roku grała w Théâtre des Champs-Élysée[13].

W 1981 roku Senat formalnie zwrócił się do Ministra Kultury Jacquesa Langa o rozważenie rozszerzenia metodologii Michela Sogny w całej Francji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Valérie Sasportas (23 April 2010). « Michel Sogny, La musique sans soupirs ». Le Figaro.
  2. Radio Classique (December 2015). "L’art et la Méthode de Michel Sogny".
  3. « L'histoire d'une adulte prodige », Piano n°19, 2005–2006.
  4. Le Processus de l'esprit créateur chez Liszt SUDOC: 040853942
  5. Association française Franz Liszt 1972 », Documentation Association Franz Liszt, octobre 1972
  6. Thierry Hillériteau, Les antiques accords de Michel Sogny, „Le Figaro.
  7. L'HUMANISTEDE LA MUSIQUE [online].
  8. François Lancel, "En avant la musique", Le Parisien, mai 1981
  9. Stephan Friedrich, "L'Art et la Méthode", Classica L'Express", décembre 2015, p. 4
  10. Georges Hilleret, "Le bonheur de jouer Bach après quelques mois de pratique", Télé 7 Jours, 26 mai 1984
  11. Stephan Friedrich, "Michèle Paris – L'adulte prodige", Classica L'Express, décembre 2014, p. 9
  12. Edgar Schneider, "Jours de France", Le Carnet de la Semaine, 3 mai 1980
  13. "En Bref- Récital à la Fondation Cziffra", Le Monde, 26 mai 1984

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]